Κεντημένες μαξιλαροθήκες

Μέρες τώρα προσπαθώ να κάνω το σπίτι μου ... χειμωνιάτικο! Ευφημισμός της περίφημης γενικής καθαριότητας, που αν δεν γίνει στην ώρα της πέφτει το σπίτι και σε πλακώνει μετά....Αντε να βάλεις και τα χαλιά, να αλλάξεις κουρτίνες, καλύμματα, σεμέν (αυτό που το πάτε!!!!) Να 'ρθουν τα πάνω κάτω στην κυριολεξία.  Αχαρη δουλειά, άχαρος και ο ρόλος μου (τι να κάνω η έρμη, δεν είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά) γι' αυτό μάλλον και προχωρώ με ρυθμούς χελώνας, αν λάβουμε μάλιστα  υπόψη ότι λείπω σχεδόν όλη μέρα λόγω δουλειάς, και όταν είμαι σπίτι, κάτι το μαγείρεμα, κάτι τα καθημερινά, κάτι τα παιδιά, κάτι το να ξεκουραστώ, αυτό που το πάτε; κάτι κάτι ημικρανίες, ... οπότε πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει ο επόμενος χειμώνας και εγώ ακόμη θα παλεύω με τον φετεινό (μέχρι να στρώσω το τελευταίο χαλί, θα ξεστρώνω το πρώτο)! Και θέλω να τελειώσω γιατί μόνο αν δω χειμωνιάτικο το σπίτι θα θέλω να στολίσω για Χριστούγεννα, να μπω στο πνεύμα το εορταστικό, λέμε τώρα.  Το οφείλουμε όμως στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας. Δεν γίνεται να μιζεριάσουμε, δεν μας πάει, πώς να το κάνουμε! Και δεν πρέπει!  Με πολύ λιγότερα ακόμη και από τα χάλια αυτά, οι παλιοί και πάλι έκαναν Χριστούγεννα! Δεν είναι ανάγκη να επιδοθούμε σε άκρατο καταναλωτισμό, εξάλλου αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων;;;; Ισως θυμηθούμε τώρα στα στενέματα, να πλησιάσουμε πια ο ένας τον άλλον, να προσεγγίσουμε την ψυχή του, να ταλανίσουμε λίγο τον εαυτό μας για να του βρούμε δώρο, όχι για να τον εντυπωσιάσουμε ή να ταιριάζει το δώρο με το δικό μας κοινωνικό προφίλ, αλλά να ταιριάζει σε αυτόν.. Να παιδευτούμε λίγο, να ψάξουμε τι του αρέσει, τι θα ήθελε και αν η επιλογή μας, που μπορεί να είναι και χειροποίητη , θα μπορεί ίσως να τον ενθουσιάσει.

Ως συνήθως ξέφυγα από το θέμα μου. Πώς τα καταφέρνω να αφήνω ελεύθερους τους συνειρμούς να με παρασύρουν στις δικές τους ατραπούς!! Επανέρχομαι όμως και έχουμε και λέμε ....

Μέσα λοιπόν στο πρόγραμμα του .... εκχειμωνισμού (ωραία η λέξη; δική μου!!!!), ανασκαλεύω όλα τα πράγματα που βρίσκονται χωμένα, σχεδόν καταχωνιασμένα στις ντουλάπες  - το γνωστό βγάζουμε όλα τα πράγματα έξω, καθαρίζουμε και τα ξαναβάζουμε μέσα, τι ευχάριστη αλήθεια δουλειά!!! Το μόνο της καλό είναι ότι βλέπεις τη ζωή σου να περνά από μπροστά σου, βλέπεις μικρά πραγματάκια/ στιγμές ζωής καταχωνιασμένες και αυτές στη λήθη του χρόνου και θυμάσαι αυτά τα μικρά, ασήμαντα ίσως περιστατικά, που σε φέρνουν πίσω στο χρόνο. Η δουλειά βέβαια δεν τελειώνει ποτέ έτσι αλλά τουλάχιστον αποκτά ένα βαθύτερο νόημα και παύεις να βασανίζεις τον εαυτό σου ως νέος Αμλετ, βυθισμένος στην απόγνωση και την απελπισία (τι ακαταστασία μπορεί να βγάλει το καθάρισμα της ντουλάπας, κάθε φορά με εκπλήσσει), Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία....

Αυτήν την φορά το μάτι μου και τα χέρια μου έπεσαν πάνω στις μαξιλαροθήκες που είχε κεντήσει η γιαγιά μου για τα παιδιά μου, όταν γεννήθηκαν (ή μάλλον όταν μεταφέρθηκαν στα κρεβάτια τους από την κούνια, οι κεντημένες μαξιλαροθήκες της κούνιας αναπαύονται σε ειδικό σάκο στο πατάρι παριστάνοντας τα προικιά των παιδιών μου).. Δεν της άρεσαν καθόλου οι μαξιλαροθήκες από τα σετ των παιδικών σεντονιών με τους power rangers, τον Micky, την Barbie, άστε δε που δεν της άρεσε και η ποιότητα! Λευκό βαμβακερό και κεντημένο στο χέρι άρμοζε έλεγε στα παιδάκια μου. Και πράγματι κέντησε πολλές μαξιλαροθήκες (και όχι μόνο)! Τη θυμάμαι να κόβει και να ράβει τα βαμβακερά λευκά υφάσματα και κατόπιν να ζωγραφίζει (ή να κοπιάρει δεν είμαι σίγουρη πια) σε χαρτί τα σχέδια, να τα κοπιάρει μετά με καρμπον (νομίζω ... μη με δείρετε) στο ύφασμα και να κεντά καθισμένη στον καναπέ και να εκνευρίζεται που εγώ χασκογελούσα λέγοντας ότι δεν θα χαλάσω τα "σετ" για να χρησιμοποιώ κεντημένες λευκές μαξιλαροθήκες. Περιττό να πώ ότι χρησιμοποιήθηκαν εξαντλητικά και τις λάτρεψαν τα παιδιά μου.  Διασώθηκαν αυτές οι ολίγες στο πίσω μέρος της ντουλάπας, τις οποίες και φωτογράφισα και σας τις δείχνω. Η γιαγιάκα μου ήταν χρυσοχέρα. Κεντούσε, έπλεκε, έραβε, μαγείρευε καταπληκτικά, ζωγράφιζε, έπαιζε πιάνο (με το αυτί) και μαντολίνο (το είχε διδαχθεί ως παιδί), έγραφε...  Όχι δεν θα της πλέξω το εγκώμιο, αν και θα τό΄θελα.  Οι μαξιλαροθήκες μου έφεραν τις θύμισες πίσω, αυτές σας μεταφέρω. Καληνύχτα!