Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Βιβλία για την Πόλη

Τον τελευταίο χρόνο, μεταξύ πολλών άλλων,  έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για την Πόλη και συνεχίζω ακάθεκτη. Σε μια πρόχειρη απαρίθμηση, διάβασα

1. την Θεανώ, Λύκαινα της Πόλης της Λένας Μαντά, το πρώτο μέρος του οποίου μόνο μου άρεσε,
2. τo βιβλίο - κατάθεση των νεανικών μνημών της Ελένης Χαλκούση, Πόλη- Αγάπη μου, η οποία Ελένη Χαλκούση, ειρήσθω εν παρόδω ήταν φίλη της γιαγιάς του άντρα μου, της Μαρίας Σκαναβή, ας ακουστεί κάπου και το όνομά της,
3. Τις Απογοητευμένες του Πιερ Λοτί που με μάγεψε με την περιγραφή του αλλά ενδόμυχα με εκνεύρισε με την θεώρησή του,
4. και 5. τα δύο βιβλία του Μηνά Ιωακειμόπουλου, το αυτοβιογραφικό Τριαντάφυλλα και Αγκάθια της Κωνσταντινούπολης, με το οποίο έκλαψα και εκλαψα πολύ-μη με ρωτήσετε γιατί, και το μυθιστόρημα του Μελωδία της Εκδίκησης,  
6. το επίσης αυτοβιογραφικό Κωνσταντινούπολη, η Πόλη που με ακολουθεί του Στέλιου Αντωνιάδη, και πολύ πολύ πρόσφατα διάβασα
7. το οδοιπορικό Το Πέρα των Ελλήνων με αυτοβιογραφικά στοιχεία της Ιώς Τσόκωνα.

Σειρά έχουν στην συνέχεια

8. η μυθιστορηματική ιστορία αγάπης Το παράπονό μου μια κραυγή  της Αννας Γαλανού,
9. οι Μνήμες χαμένες στην άμμο της Ιφιγένειας Τέκου, που ανυπομονώ να διαβάσω

και όπως θα έλεγαν οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες last but not least
10. το Φάντασμα της Προύσας της Μαρίας Βεϊνόγλου, που επειδή είμαι σίγουρη ότι θα με συναρπάσει, όπως με διαβεβαίωσαν αγαπημένες φίλες και δέχθηκα το λόγο τους αναντίρρητα πως το βιβλίο αυτό θα με συνοδεύσει σε όλη μου τη ζωή, το αφήνω τελευταίο. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό για μένα, να το βλέπω καθημερινά εκεί στο κομοδίνο μου - ναι παρακαλώ στο κομοδίνο, όχι στη βιβλιοθήκη - να με περιμένει να το ανοίξω, να θέλω να το ανοίξω και να ΜΗΝ το κάνω με κόπο και δύναμη ψυχής ώστε να μην χάσω την απόλαυση της ανάγνωσης. Έρχεται σύντομα όμως η σειρά του και παρηγοριέμαι.

Ως συνήθως αφήνω την σκέψη μου να λειτουργήσει συνειρμικά και δεν απέχω πολύ από το να βρεθώ εκτός θέματος και να περιπλανηθώ σε άλλες σκέψεις. Ευτυχώς δηλαδή που το θέμα το καθορίζω εγώ ανά πάσα στιγμή, οπότε το στίγμα της γραφής θα το δώσω εκ των υστέρων, αφού διαβάσω πρώτα τι έχω γράψει!!!

Σίγουρα δεν θέλω να κάνω βιβλιοκριτική αυτήν την στιγμή. Δεν είμαι ειδική προφανώς και ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Αν έδινα τίτλο στον εαυτό μου, καθότι στην Ελλάδα που ζούμε ό,τι δηλώσουμε είμαστε, θα με ονόμαζα "βιβλιοφάγο".  Επιπλέον, δεν μου αρέσει ούτε η ανάλυση ενός λογοτεχνικού έργου και το κυριότερο δεν θέλω να μπω στη θέση να πω εγώ τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Ο συγγραφέας ό,τι ήθελε να πει το είπε, δεν νομίζω ότι χρειάζεται τη δική μου ερμηνεία. Ρωτήστε με καλύτερα τι αποκόμισα εγώ, πώς εξέλαβα εγώ το έργο του. Για μένα το διάβασμα είναι απόλαυση και ένα βιβλίο είτε μου αρέσει σε διαβαθμίσεις από λίγο έως πάρα πολύ είτε δεν μου αρέσει καθόλου, για λόγους που έχουν να κάνουν αφενός με το ταλέντο και την γραφή του συγγραφέα, το θέμα που καλύπτει και τον τρόπο που το χειρίζεται και αφετέρου με το αν με αγγίζει, αν μου κάνει "κλικ" αυτό που διαβάζω.  

Επιστροφή στην αρχή όμως και στα βιβλία περί Κωνσταντινούπολης. Θα εξαιρέσω τα βιβλία των ξένων αλλά και  των Ελλαδιτών Ελλήνων που γράφουν για την Πόλη και θα περιορισθώ στα βιβλία των Κωνσταντινουπολιτών. Κι αυτό γιατί αφ' ενός οι ξένοι έχουν μια άλλη θεώρηση πραγμάτων, σεβαστή καθόλα αλλά δεν επιθμώ να υπεισέλθω επί του παρόντος, αφ ετέρου όσο και να αγαπούν οι Ελλαδίτες την Πόλη, όποιος και να είναι ο συμβολισμός της γι' αυτούς, δεν είναι πατρίδα τους, "χωριό' τους, δεν ξεριζώθηκαν οι ίδιοι, δεν νιώθουν πόνο, είναι πιο αποστασιοποιημένοι και έτσι η γραφή τους δεν εμπεριέχει στρεβλώσεις ή παρωπίδες λόγω συναισθηματικής φόρτισης και προσωπικής ανάμιξης στα δρώμενα. Απαραίτητο θεωρώ όμως να διαβασθούν και αυτά και μάλιστα και από τους Κωνσταντινουπολίτες για να δουν πώς φαίνεται η Πόλη τους στα μάτια των άλλων.

Οι δε Κωνσταντινουπολίτες συγγραφείς είναι συνήθως άνθρωποι που εγκατέλειψαν την Πόλη τις κακές εποχές  και ακόμη περισσότερο άνθρωποι που είτε καταστράφηκαν ολοσχερώς το 55 και εξαναγκάσθηκαν να φύγουν ή απελάθηκαν εν μία νυκτί το 1964 αφήνοντας ζωές και περιουσίες πίσω και υποχρεώθηκαν χωρίς καμιά προετοιμασία να ξαναχτίσουν την ζωή τους από την αρχή σε ξένο γι' αυτούς τόπο. Φορτισμένοι συναισθηματικά, τους καταλαβαίνω γιατί το έζησα μέσα στο σπίτι μου. Ιδία βουλήσει (;) έφυγαν οι δικοί μου με εμένα μωρό από την Πόλη, δεν τους σήκωνε το κλίμα πια έλεγε ο πατέρας μου χωρίς ποτέ να λέει στην ουσία τι έγινε, συνήθιζε μόνο να λέει ότι δεν ήθελε ποτέ να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί, η δε γιαγιά μου έβριζε τους "Τουρκαλάδες" όποτε θυμόταν τα Σεπτεμβριανά,  αναφέροντας παράλληλα το πως τους έσωσαν Τούρκοι φίλοι τους από την καταστροφή εκείνο το βράδυ (πόσο αντιφατικά τα συναισθήματα!), και αναπολούσε τη ζωή της και τα μέρη που στερήθηκε με μια καλυμμένη πίκρα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τους νεότερους συγγραφείς που ανήκουν σε αυτούς που παρέμειναν εκεί, συνέχισαν εκεί τη ζωή τους μετά και πέρα από τις κακές εποχές, και ήρθαν αργότερα στην Ελλάδα ή μοίρασαν την ζωή τους μεταξύ των δύο τόπων.

Σε όλα τα ανωτέρω έργα, αυτά που διάβασα εννοώ, φαίνεται ότι η ζωή στην Πόλη για τους Έλληνες τελειώνει στο Τότε, δεν υπάρχει μετά και αν υπάρχει αυτή η ζωή είναι υποτονική. Η Πόλη ήταν φανταστικός τόπος να ζείς μέχρι Τότε. Μετά όχι, η Πόλη γίνεται μια ανάμνηση γλυκόπικρη, παύει να έχει ζωή.  Ακόμη και όταν ταξιδεύεις εκεί, αισθάνεσαι ακριβώς το ίδιο. Είσαι ξένος στην Πόλη σου. Θυμάσαι τα καλά που δεν θα ξαναέρθουν και τα βάσανα που, παρότι έμαθες να τα καταπιέζεις  όσο τα ζούσες, να τα ξεχνάς και να συνεχίζεις προς τα εμπρός όσο ήσουν εκεί,  φεύγοντας από εκεί ακόμη και όταν αποτελείς τη δεύτερη γενιά αυτών που έφυγαν χωρίς στην πραγματικότητα προσωπικά βιώματα, τα βιώνεις πιο έντονα και αρνείσαι να καταπιεστείς, εξ ου υποθέτω και η άρνηση της επιστροφής. Αυτά τα βιβλία αρέσκονται εν πολλοίς να διαβάζουν και οι Ελλαδίτες Έλληνες και θλίψη τους κυριεύει για τις χαμένες πατρίδες που μιλούσε και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος.

Από την άλλη όμως, και φαίνεται στους νεότερους συγγραφείς,  γίνεται εμφανές ότι η ζωή συνεχίστηκε και μετά το Τότε και εξακολουθεί να συνεχίζεται στην Πόλη για τους Ρωμιούς. Η Ρωμαίικη κοινότητα παλεύει καθημερινά, δηλώνει ακόμη ζώσα και παράγει πολιτισμό. Μπορεί να μην είναι πολυπληθής πλέον αλλά ζει και δεν ζει στην σκιά καταπιεσμένη παρά τις αντίξοες συνθήκες. Και εκεί όμως γλυκόπικρη η γεύση. Πολύς αγώνας από λίγους και ο μαρασμός παραμονεύει προ των πυλών.


Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Τα αρχοντικά του Νέου Φαλήρου

Get Adobe Flash player
Photo Gallery by QuickGallery.com


Μια βόλτα στους δρόμους του Νέου Φαλήρου μπορεί να αποτελέσει πηγή έκπληξης για τον επισκέπτη της πρώτης φοράς.
Συνδεδεμένο το Νέο Φάληρο με τον Σταθμό του ΗΣΑΠ από τον ... προπερασμένο αιώνα, είναι πλέον γνωστό για το Στάδιο Καραϊσκάκη, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και τα τελευταία χρόνια με το νοσοκομείο Metropolitan. Λίγα πράγματα δυστυχώς παραπέμπουν στην ιστορία του, πολλώ μάλλον δε στην αίγλη του Μεσοπολέμου με το Θέατρο, την Ταραντέλα, το Grand Hotel, το ΑΚΤΑΙΟΝ.
Πολλοί μάλιστα συγχέουν το Νέο με το Παλαιό Φάληρο.
Στην μνήμη πολλών έχει αποτυπωθεί ως βιομηχανική περιοχή που σαφώς και υπήρξε κάποια άλλη εποχή με μεγάλα εργοστάσια και έντονη οικονομική δραστηριότητα. Μόνο η ΙΟΝ και η ΕΛΑΪΣ στην ουσία παρέμειναν λειτουργούσες. Κουφάρια να θυμίζουν το παρελθόν τους παρέμειναν οι άλλοτε ακμάζουσες εργοστασιακές μονάδες των διαφόρων βιομηχανιών που στο τέλος του 19ου αιώνα και στο πρώτο μισό του 20ου είχαν εγκατασταθεί στο Φάληρο προκειμένου να βρίσκονται κοντά στο λιμάνι.
Και γυρνώντας στην οικιστική περιοχή του Φαλήρου, οι πολυόροφες πολυκατοικίες, σφιχταγκαλιασμένες η μία δίπλα στην άλλη,  κατάπιαν τα νεοκλασικά αρχοντικά του περασμένου αιώνα. Λίγα επέζησαν της λαίλαπας της "πολυκατοικιοποίησης". Ευτυχώς κάποια ανακαινίστηκαν (δεν αποκαταστάθηκαν ούτε αναπαλαιώθηκαν κατά την άποψή μου) , διατηρήθηκαν οι εξωτερικές όψεις τους - καλό είναι και αυτό και ενδεδειγμένο, αν θέλουμε κτήρια χρηστικά και στη σημερινή εποχή.
Η πλειονότητα όμως των νεοκλασικών του Νέου Φαλήρου γνωρίζει δυστυχώς την ανελέητη φθορά του χρόνου αλλά και την σκόπιμη ίσως (;) παρέμβαση ανθρώπινου χεριού που τα φέρνει μια ώρα αρχύτερα κοντά στον αποχαρακτηρισμό και την επιθυμητή αντιπαροχή. 
Κάποια στιγμή το μόνο που θα μείνει να μας θυμίζει το Φάληρο είναι οι φωτογραφίες και οι γκραβούρες. 
Μια τέτοια προσπάθεια και αυτή, να αποτυπώσω τις δικές μου εικόνες, όπως τις αντιλήφθηκα εγώ. Με λύπη μου παρατηρούσα κάποια από τα σπίτια που φωτογράφιζα πόσο πολύ είχαν καταπονηθεί μέσα σε είκοσι χρόνια. Αναρωτιέμαι ποια θα είναι εντέλει η μοίρα τους...

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Crocodile Stitch

Πολύ καιρό έκανα να μπω (τι σπάνιο;) και σε αυτό το μπλογκοσπιτάκι μου. Όχι ότι ήμουν ανενεργή αλλά όλα μου τα έργα είναι μισοτελειωμένα. Ελεγα θα τελειώσω κάτι και θα το ανεβάσω. Και έτσι περνούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, σε λίγο θα μετρούσα και χρόνια. Ας είναι καλά η φίλη μου η Μαίρη που μου έστειλε ένα υπέροχο σχέδιο για τσάντα (επόμενη ανάρτηση), με ενθουσίασε η πλέξη και .... πειραματίστηκα. Ιδού τα αποτελέσματα του πειραματισμού.

Crocodile Stitch λέγεται αυτή η πλέξη με βελονάκι, λίγο ιδιότροπη αλλά μόλις την συνηθίσεις βγαίνει με κλειστά μάτια. Ενα τσαντάκι σε στυλ νεσεσέρ (το δεύτερο πείραμα) σε διχρωμία, και ένα μικρό πορτοφολάκι-τσαντάκι (το πρώτο πείραμα).

Και επειδή το επόμενο project είναι τσάντα, πειραματίστηκα και στα κλεισίματα της τσάντας και σε χερούλια. Και για να μην κομίζω γλαύκα ες Αθήνας, ας είναι καλά το youtube για τις υπέροχες ιδέες.

Η πλέξη αυτή προσφέρεται για να δουλευτεί σε θηλιά, οπότε στο τέλος προκύπτει μόνο μια ραφή στον πάτο, πολύ βολικό για τσάντα.
 

 

Όμορφη δεν είναι η πλέξη αυτή; Με ενθουσίασε μπορώ να πώ!

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Και άλλα σκουφιά!

Ξεκίνησα να πλέκω σκούφους και ενθουσιάστηκα. Από τότε, όλο και κάποιο σχέδιο καινούργιο έρχεται μπροστά μου. Στις δε ενημερώσεις που λαμβάνω στο email, τα σχέδια ξεμυαλίζουν. Ετσι ολοκλήρωσα δύο ακόμη σκουφιά. Είπαμε ετοιμάζομαι για βαρύ χειμώνα!

Α. Κίτρινο με εναλλαγή από καλτσοβελόντες σε κυκλικές βελόνες και τούμπαλιν


Ένα σκουφί που όταν το ξεκίνησα είπα καλά δεν είμαι για τέτοια εγώ. Δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει καλτσοβελόνες ούτε είχα ξαναχρησιμοποιήσει βοηθητικές για πλεξούδες - κοτσίδες, όπως τέλος πάντων λέγονται τα σχέδια αυτά. Τελικά αποδείχθηκε εύκολο. Όταν το σκουφί τελείωσε είχε αυτήν ακριβώς την όψη
 

Το πιο αστείο ήταν ότι μόλις το τελείωσα, το μούλιασα σε χλιαρό νερό για 20 λεπτα και μετά το άπλωσα με ένα πιάτο προκειμένου να ξεχειλώσει στο κέντρο και να πατικωθούν λίγο τα σχέδια.
δε
Ορίστε το αποτέλεσμα...

Β. Σκουφί με βελονάκι, με αυτιά και πλεξούδες

Αυτό το σκουφί ξεκινα με κορυφή σε άλλο χρώμα και συνεχίζει μετά έως και τα αυτιά στο ίδιο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και αποφάσισα να το φτιάξω είναι η πλέξη του.


Αλλά και οι πλεξούδες που θυμίζουν Οβελίξ

 


Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Κασκώλ - Θηλιά

Είδα το σχέδιο στο Internet. Λίγο διαφορετικό αλλά το ίδιο χουχουλιάρικο. Είδα το νήμα στο μαγαζί και το λάτρεψα. Πολύχρωμο, αφράτο, υπέροχο. Σχέδιο και νήμα παντρεύτηκαν και ιδού το αποτέλεσμα.
Πλέκοντας με βελόνες νο 15 μάλιστα είναι και γρήγορο.

Φοριέται και σε όλο του μάκρος, και τυλιχτό στο λαιμό.
Λεπτομέρεια

Φοριέται και διπλό


Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Και ένας σκούφος με κυκλικές βελόνες!

Με σχέδιο και οδηγίες που βρήκα μέσω INTERNET, έφτιαξα αυτό το καπελάκι, το οποίο με ξετρέλανε γιατί είναι γρήγορο, εύκολο και πολύ χαριτωμένο.


Και σαν να μην έφτανε αυτό, το φτιάχνω και σε δεύτερο χρώμα. Ισως για να εμπεδώσω την τεχνική των κυκλικών βελόνων. Αναμένεται νεότερη ενημέρωση. 

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Σκούφοι για τα πολλά κρύα

Ακόμη δεν μπήκε το φθινόπωρο καλά καλά, ο καιρός καλοκαιρινός και εγώ τελειώνω σκουφάκια για τα χιόνια και τους παγετούς. Αφού είδα και απόειδα ότι δεν πρόκειται τα καλοκαιρινά μου πλεκτά να ολοκληρωθούν φέτος, είπα να ξεκινήσω τα χειμωνιάτικά οπότε μόλις μπουν τα πρώτα κρύα να είμαι πανέτοιμη, όχι εγώ ακριβώς δηλαδή, αλλά η κόρη μου!!! Εχω βέβαια σε εκκρεμότητα και κάποια πλεκτά από την άνοιξη (για τον χειμώνα τον περσινό προορίζονταν αλλά φθάσαμε στο τώρα)
Δύο σκουφάκια με super bulky νήμα (διαφορετικού χρώματος) και βελόνες νο 12 και ιδού το αποτέλεσμα





LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...