Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Κεντημένες μαξιλαροθήκες







Μέρες τώρα προσπαθώ να κάνω το σπίτι μου ... χειμωνιάτικο! Ευφημισμός της περίφημης γενικής καθαριότητας, που αν δεν γίνει στην ώρα της πέφτει το σπίτι και σε πλακώνει μετά....Αντε να βάλεις και τα χαλιά, να αλλάξεις κουρτίνες, καλύμματα, σεμέν (αυτό που το πάτε!!!!) Να 'ρθουν τα πάνω κάτω στην κυριολεξία.  Αχαρη δουλειά, άχαρος και ο ρόλος μου (τι να κάνω η έρμη, δεν είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά) γι' αυτό μάλλον και προχωρώ με ρυθμούς χελώνας, αν λάβουμε μάλιστα  υπόψη ότι λείπω σχεδόν όλη μέρα λόγω δουλειάς, και όταν είμαι σπίτι, κάτι το μαγείρεμα, κάτι τα καθημερινά, κάτι τα παιδιά, κάτι το να ξεκουραστώ, αυτό που το πάτε; κάτι κάτι ημικρανίες, ... οπότε πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει ο επόμενος χειμώνας και εγώ ακόμη θα παλεύω με τον φετεινό (μέχρι να στρώσω το τελευταίο χαλί, θα ξεστρώνω το πρώτο)! Και θέλω να τελειώσω γιατί μόνο αν δω χειμωνιάτικο το σπίτι θα θέλω να στολίσω για Χριστούγεννα, να μπω στο πνεύμα το εορταστικό, λέμε τώρα.  Το οφείλουμε όμως στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας. Δεν γίνεται να μιζεριάσουμε, δεν μας πάει, πώς να το κάνουμε! Και δεν πρέπει!  Με πολύ λιγότερα ακόμη και από τα χάλια αυτά, οι παλιοί και πάλι έκαναν Χριστούγεννα! Δεν είναι ανάγκη να επιδοθούμε σε άκρατο καταναλωτισμό, εξάλλου αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων;;;; Ισως θυμηθούμε τώρα στα στενέματα, να πλησιάσουμε πια ο ένας τον άλλον, να προσεγγίσουμε την ψυχή του, να ταλανίσουμε λίγο τον εαυτό μας για να του βρούμε δώρο, όχι για να τον εντυπωσιάσουμε ή να ταιριάζει το δώρο με το δικό μας κοινωνικό προφίλ, αλλά να ταιριάζει σε αυτόν.. Να παιδευτούμε λίγο, να ψάξουμε τι του αρέσει, τι θα ήθελε και αν η επιλογή μας, που μπορεί να είναι και χειροποίητη , θα μπορεί ίσως να τον ενθουσιάσει.

Ως συνήθως ξέφυγα από το θέμα μου. Πώς τα καταφέρνω να αφήνω ελεύθερους τους συνειρμούς να με παρασύρουν στις δικές τους ατραπούς!! Επανέρχομαι όμως και έχουμε και λέμε ....

Μέσα λοιπόν στο πρόγραμμα του .... εκχειμωνισμού (ωραία η λέξη; δική μου!!!!), ανασκαλεύω όλα τα πράγματα που βρίσκονται χωμένα, σχεδόν καταχωνιασμένα στις ντουλάπες  - το γνωστό βγάζουμε όλα τα πράγματα έξω, καθαρίζουμε και τα ξαναβάζουμε μέσα, τι ευχάριστη αλήθεια δουλειά!!! Το μόνο της καλό είναι ότι βλέπεις τη ζωή σου να περνά από μπροστά σου, βλέπεις μικρά πραγματάκια/ στιγμές ζωής καταχωνιασμένες και αυτές στη λήθη του χρόνου και θυμάσαι αυτά τα μικρά, ασήμαντα ίσως περιστατικά, που σε φέρνουν πίσω στο χρόνο. Η δουλειά βέβαια δεν τελειώνει ποτέ έτσι αλλά τουλάχιστον αποκτά ένα βαθύτερο νόημα και παύεις να βασανίζεις τον εαυτό σου ως νέος Αμλετ, βυθισμένος στην απόγνωση και την απελπισία (τι ακαταστασία μπορεί να βγάλει το καθάρισμα της ντουλάπας, κάθε φορά με εκπλήσσει), Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία....

Αυτήν την φορά το μάτι μου και τα χέρια μου έπεσαν πάνω στις μαξιλαροθήκες που είχε κεντήσει η γιαγιά μου για τα παιδιά μου, όταν γεννήθηκαν (ή μάλλον όταν μεταφέρθηκαν στα κρεβάτια τους από την κούνια, οι κεντημένες μαξιλαροθήκες της κούνιας αναπαύονται σε ειδικό σάκο στο πατάρι παριστάνοντας τα προικιά των παιδιών μου).. Δεν της άρεσαν καθόλου οι μαξιλαροθήκες από τα σετ των παιδικών σεντονιών με τους power rangers, τον Micky, την Barbie, άστε δε που δεν της άρεσε και η ποιότητα! Λευκό βαμβακερό και κεντημένο στο χέρι άρμοζε έλεγε στα παιδάκια μου. Και πράγματι κέντησε πολλές μαξιλαροθήκες (και όχι μόνο)! Τη θυμάμαι να κόβει και να ράβει τα βαμβακερά λευκά υφάσματα και κατόπιν να ζωγραφίζει (ή να κοπιάρει δεν είμαι σίγουρη πια) σε χαρτί τα σχέδια, να τα κοπιάρει μετά με καρμπον (νομίζω ... μη με δείρετε) στο ύφασμα και να κεντά καθισμένη στον καναπέ και να εκνευρίζεται που εγώ χασκογελούσα λέγοντας ότι δεν θα χαλάσω τα "σετ" για να χρησιμοποιώ κεντημένες λευκές μαξιλαροθήκες. Περιττό να πώ ότι χρησιμοποιήθηκαν εξαντλητικά και τις λάτρεψαν τα παιδιά μου.  Διασώθηκαν αυτές οι ολίγες στο πίσω μέρος της ντουλάπας, τις οποίες και φωτογράφισα και σας τις δείχνω. Η γιαγιάκα μου ήταν χρυσοχέρα. Κεντούσε, έπλεκε, έραβε, μαγείρευε καταπληκτικά, ζωγράφιζε, έπαιζε πιάνο (με το αυτί) και μαντολίνο (το είχε διδαχθεί ως παιδί), έγραφε...  Όχι δεν θα της πλέξω το εγκώμιο, αν και θα τό΄θελα.  Οι μαξιλαροθήκες μου έφεραν τις θύμισες πίσω, αυτές σας μεταφέρω. Καληνύχτα!

26 σχόλια:

Elenfly είπε...

Υπέροχα ενθύμια, οι γιαγιάδες ήταν καταπληκτικές και όταν έχεις τέτοιους προγόνους δεν μπορεί παρά και εσύ να τους μοιάσεις!Το μήλο κάτω απο την μηλιά πέφτει!

Helen Gr είπε...

Καλημέρα, Σοφία μου. Πολύ ζεστές και ευαίσθητες οι σκέψεις σου και καθόλου μα καθόλου κουραστικές.
Είναι πολύ όμορφο να ανακαλούμε στη μνήμη μας όσους αγαπούσαμε και έφυγαν έστω κι αν αυτό μας μελαγχολεί.
Κι εσύ μάλλον μοιάζεις της γιαγιάς σου!
Οι μαξιλαροθήκες υπέροχες. Σε ευχαριστούμε.
Φιλιά.

Marie είπε...

Οι σκέψεις σου ανθρώπινες (με όλη τη σημασία της λέξης) και αξιοσέβαστες! Ποιοι από 'μας δε νοστάλγησαν αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν ή δεν έχουν κρατήσει κάποιο ενθύμιο απ'αυτούς.. Πολλά φιλάκια Σοφάκι μου και καλή σου μέρα!

Ροδανθη είπε...

Σοφία μου καλημέρα όλα καλά;Πολύ όμορφες οι μαξιλαροθήκες σου και ειδικά όταν είναι φτιαγμένες απο δικό μας λατρεμένο πρόσωπο έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία,τί σου είναι οι γιαγιάδες!!!!!!Έχω και μια απορία κάθησες εως τις 2.30 το πρωί να βάλεις την ανάρτηση;Χαρά στο κουράγιο σου.Να είσαι καλά φιλιά πολλά.Την άλλη εβδομάδα έρχομαι στην Αθήνα(με τα πεθερικά μου)αν προλάβω ίσως σας δώ(επιτέλους).

tzeni xr. είπε...

Καλημερα! μπαινω νωρις το πρωι να δω την αναρτηση σου και βλεπω ενα κατεβατο και ειπα θα μπω αργοτερα γιατι τωρα πνιγομαι. Τωρα ομως που μπηκα με συνεπηραν τοσο πολυ τα λογια σου. Τα γραφεις τοσο ομορφα μπραβο σου. Εσυ δεν κανεις απλα δουλειες κοριτσι μου κανεις εντελως γενικη...... Παντως ειναι τοσο ομορφο να βρισκεις αναμνησεις μεσα στα ντουλαπια σου. Της γιαγια σου τα κεντηματα ειναι τοσο ομορφα και χαρουμενα κατι ηξερα η γυναικα και τα εκανε! Αν δεν τα χρησιμοποιειται πια μπορεις να τα κανεις ομορφα καδρακια να στολιζουν εναν τοιχο του σπιτιου σου κριμα να καθονται κρυμενα στην ντουλαπα.

para-kelsoscooks είπε...

Δεν ξέφυγες από το θέμα σου. Όλοι κάπως έτσι σκεφτόμαστε, είναι λογικό.Οι μαξιλαροθήκες έργα τέχνης και αγαπημένα ενθύμια. Πολό όμορφες.

Nena είπε...

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΣ!!!
ΝΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ!!!
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ.
ΟΥΤΕ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΟΛΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ *ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ*
ΦΙΛΑΚΙΑ.

Θεανώ είπε...

Σοφία πραγματικά με συνεπαίρνουν τα λόγια σου. Πόσα πολλά μπορούν να μας θυμίσουν πράγματα που έχουν φτιάξει άνθρωποι δικοί μας και ειδικά όταν δεν είναι πια στη ζωή! Φιλάκια. Καλό βράδυ.

Δημιουργία είπε...

Εδω που τα λεμε ενα δικιο το ειχε η γιαγια, αλλη ποιοτητα οταν τα φτιαχνεις μονη σου.Οσο για τις δουλειες και τα ξεσηκωματα, ασε, τα βαριεμαι δεν ξερεις ποσο.

Σοφία Ζ. είπε...

Elenfly, καταπληκτικές πράγματι οι γιαγιάδες, ιδιαίτερα όταν τους είχες/έχεις αδυναμία!

Σοφία Ζ. είπε...

Helen Gr οι αγαπημενοι άνθρωποι συνεχίζουν να ζούν μέσα μας και η στάση ζωής τους να μας επηρεάζει! Φιλάκια πολλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Marie μου πόσο δίκιο έχεις! Καλό σου βράδυ!

Σοφία Ζ. είπε...

Ροδανθάκι μου γλυκό που χάθηκες! Εκείνο το βράδυ είχα πιει απογευματινό καφέ στις ... 10.30, και μετά ... πάει ο ύπνος!!!! Σε περιμένουμε Ροδάνθη να σε δούμε! Φιλιά πολλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Τζένη μου πολύ ωραία η ιδέα σου για καδράκια! Φιλιά!

Σοφία Ζ. είπε...

Parakelsoscooks, μωρέ ξέφυγα από το θέμα μου όπως πάντα αλλά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Φιλιά

Σοφία Ζ. είπε...

Νένα μου, δεν ξέρω αν πήρα τα ταλέντα ως γονιδια ή είναι αποτέλεσμα εκμάθησης. Σιγά που θα με άφηνε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή λεπτό χωρίς να κάνω κάτι. Ό,τι ήξερε έπρεπε να το μάθω!!! Φιλιά!

Σοφία Ζ. είπε...

Θεανώ μου φιλιά! Εσύ την είχες γνωρίσει κιόλας, οπότε ξέρεις....

Σοφία Ζ. είπε...

Δημιουργία μου έχεις και εσύ δίκιο. Μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε την ποιότητα μεγαλώνοντας! Όσο για τα ξεσηκώματα, ακόμη να τελειώσω! Saga έχει καταντήσει!Φιλιά!

Μουσική προ-ΠΑΙΔΕΙΑ ''Η Ροδούλα και τα μουσικά της αστεράκια'' είπε...

Πω πω!! Με συγκίνησες Σοφία μου. Και με τις μαξιλαροθήκες της γιαγιάκας σου, που έμειναν και τη θυμάστε, και με τις τόσο ωραίες σκέψεις σου τις γεμάτες ευαισθησία. Που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη, όσο αφορά το πνεύμα των χριστουγέννων.
Να είσαι πάντα καλά
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ
Υ.Γ.
Μη στεναχωριέσαι, είμαι κι εγώ μια νοικοκυρά που πολύ μεγάλο κόπο μου κάνει αυτός ο ρόλος. χαχαχα

Σοφία Ζ. είπε...

Ροδούλα μου γλυκειά, πιστεύω ότι πρέπει να αποδεσμευτούμε από τον υλικό καταναλωτισμό και μέσα από την ενδοσκόπηση να ξαναβρούμε τους ανθρώπους γύρω μας.
Τα Χριστούγεννα είναι η καλύτερη εποχή για αυτό!
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

χρυσάνθη είπε...

Είχε δίκαιο η γιαγιάκα σου !!Αν χρησιμοποίησε και το φανταστικό βαμβακερό ύφασμα της ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ , θα παραμείνουν αναλοίωτες για πολλά πολλά χρόνια ακόμα!!!!Δεν υπάρχουν πλέον τέτοια πανιά!!! Πολύ νοικοκυρά η γιαγιά!!!

Unknown είπε...

Καλησπέρα...όλα είναι όπως τα λες.. Αυτή η καθαριότητα μας πεθαίνει. Όμως αν δεν την κάνουμε δεν βρίσκουμε αυτά τα ωραία καταχωνιασμένα πράγματα που ούτε καν θυμόμαστε...Πολύ ωραίες οι μαξιλαροθήκες της γιαγιάς....υπέροχες!!!! Φιλιά

fotolabida maria είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΦΙΑ!!!!!ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ!!!!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!ΦΙΛΙΑ!!!

Σοφία Ζ. είπε...

Χρυσάνθη μου, ναι ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ χρησιμοποιούσε! Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι έραβε μόνη της τα σεντόνια γιατί ...λέει δεν εμπιστευόταν τα έτοιμα, τα έκοβαν στραβά και στο πλύσιμο άλλαζαν σχήμα!!!! Καλό μήνα!

Σοφία Ζ. είπε...

Εύα μου καλημέρα! Ακόμη δεν λέω να τελειώσω. Έχω καταντήσει η Μαίρη η Παναγιωταρά ή κατ' άλλους πάσχω από έλλειψη συγκέντρωσης!!!!! Φιλιά πολλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Fotolabida σ' ευχαριστώ και καλό μήνα και σε σένα!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...