2011 - Έτος Ελύτη

Χθες λοιπόν έκανα μια ανάρτηση εντελώς αυθόρμητη που αφορούσε μια μικρή στιγμή που έζησα και στη συνέχεια συνειρμικά με έφερε σε άλλα μονοπάτια, σε άλλες προσλαμβάνουσες και είπα να τη μοιραστώ με σας.
Ο Blogger όμως είχε διαφορετικά σχέδια για μένα αλλά και για όλους τους bloggers  φαντάζομαι. Τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους μίλησα (διαδικτυακά) αλλά και αυτούς που επισκέφτηκα ξέροντας ότι είχαν κάνει ανάρτηση και είχα και εγώ κάνει σχόλιο, έχασαν τις αναρτήσεις  και τα σχόλια που είχαν την ατυχία να βάλουν χθες. Ο blogger λέει στο status και στο twitter ότι θα αποκαταστήσει όλες τις αναρτήσεις. Μακάρι, ελπίζοντας βέβαια να μην εξαφανίσει τις σημερινές.  Για καλό και για κακό έκανα ένα back up. Να είναι καλά οι Handmade Art X2 που με δίδαξαν. Το επόμενο που έχω να κάνω είναι να αντιγράψω τις αναρτήσεις μου σε word αρχεία στον υπολογιστή μου, ή καλύτερα ακόμη σε στικάκι, προκειμένου να τα διατηρήσω αν ξαναπέσει το σύμπαν. Να είναι καλά η φίλη μου η Θεανώ που κρατά αρχείο των δικών της αναρτήσεων - δεν εμπιστεύεται τη φύλαξή τους στον  blogger-  σαν και μένα - και επειδή δεν μου άρχισε το "στά 'λεγα εγώ"  υπόσχομαι ότι θα ακολουθώ από εδώ και πέρα τις συμβουλές της κατά γράμμα.
Εγώ όμως, μετά από τόσες ώρες στέρησης, λέω να ξαναγράψω τα χθεσινά, αν καταφέρω να μπω στο κλίμα και να αποδώσω τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής.

«Έτος Ελύτη»  ανακηρύχθηκε το 2011με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή μας. Στα πλαίσια των σχετικών εορτασμών λοιπόν στα monitors των σταθμών του μετρό όπως και σε μερικά βαγόνια, αναρτήθηκαν στίχοι από διάφορα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Όπως περίμενα τον συρμό για να επιβιβαστώ έπεσε το μάτι μου στο monitor και άρχισα να διαβάζω τα δίστιχα και μπορώ να πω ενθουσιάστηκα! Τόσο πολύ που ξέχασα να επιβιβαστώ στο τρένο μόλις κατέφθασε στην αποβάθρα.
Φθάνοντας στο γραφείο απορροφήθηκα από τις καθημερινές δραστηριότητες και ξεχάσα το περιστατικό.
Το βράδυ, ήρεμη πια και αρχίζοντας να αποβάλλω το άγχος της ημέρας, άρχισα να θυμάμαι στίχους του Ελύτη και μάλιστα στίχους από ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα που είναι και το πιο ερωτικό ποίημα του ποιητή, το "Μονόγραμμα", καλά καταλάβατε.

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή

Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ

να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ,

να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Με ελάχιστη προσπάθεια βρέθηκε στο Youtube το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ και το παραθέτω εδώ σε δύο μέρη, αφιερώνοντάς το σε σας όλους και όλες

Μέρος Ι

Μέρος ΙΙ