Πλέκοντας με το βελονάκι!

Μία πολύ ευχάριστη ασχολία είναι το πλέξιμο είτε με βελόνες είτε με βελονάκι. Όπως όλες οι γυναίκες της ηλικίας μου στα εφηβικά τους χρόνια έμαθαν από την μανούλα ή την γιαγιά να κεντούν, να πλέκουν, να ράβουν στοιχειωδώς, να μαγειρεύουν, κλπ. έτσι για να μην γίνουν ακαμάτες (ο σκοπός μάλλον ήταν να διαμορφώσουν χρυσοχέρες νοικοκυρές παράλληλα με όποια καλή μόρφωση). Την εποχή εκείνη δεν μπορώ να πω ότι εκτίμησα ιδιαίτερα τις ασχολίες αυτές, ιδιαίτερα αυτές που καταλάμβαναν τα καλοκαιρινά απογεύματα - κέντημα, πλέξιμο -  πιο πολύ για αγγαρεία έφερναν και κοπιάζαμε να τελειώσουμε τις σειρές γρήγορα γρήγορα προκειμένου μετά να πάμε για μπάνιο και βόλτα. Αργότερα, πολύ αργότερα όταν άρχισα να διακατέχομαι από νοσταλγικά συναισθήματα και όταν συνειδητοποίησα πόση αξία έχουν όχι τόσο για τα έργα που προκύπτουν όσο για την ψυχική ηρεμία που προσφέρουν κατά τη διάρκεια της ... δημιουργίας,  κυριολεκτικά έπιασα ό,τι νήμα βρήκα μπροστά μου, παράταιρα βελονάκια και βελόνες και ξεκίνησα αρχικά να δω αν θυμάμαι τίποτε (πιστέψτε με ούτε πως κρατούν το βελονάκι δεν θυμόμουν αρχικά) και κατόπιν να δημιουργώ ανορθόδοξα θα έλεγα πραγματάκια με σχέδια που "εμπνέομαι" εκείνη τη στιγμή, τα οποία λόγω έλλειψης χρόνου δεν προλαβαίνω πολλές φορές να τελειώσω. Ερασιτέχνης του "αθλήματος" είμαι και κάνω το κέφι μου, ... και ελπίζω να μην φανώ "βέβηλη" στις φίλες που δημιουργούν αριστουργήματα και πραγματικά τις θαυμάζω.

Μια πρώτη γεύση από τις ... δημιουργίες μου:

Μια θήκη για ποτήρι ή μπουκάλι ή μολυβοθήκη (που δεν την έχω φτιάξει ακόμη),

Ένα σουβέρ,

 Μια δαντέλα, που ακόμη δεν ξέρω πως να αξιοποιήσω

Ένα τσαντάκι, το οποίο μην το βλέπετε έτσι, έχει σχεδιάκι αλλά πρέπει να μπει η φόδρα για να δείξει και το κούμπωμα