Οι παιδικές μνήμες δεν αποτυπώνονται στις φωτογραφίες και τα ερασιτεχνικά βίντεο της οικογένειας.
Οι παιδικές μνήμες βρίσκονται στις αισθήσεις μας και μόλις αυτές ερεθιστούν έρχονται οι μνήμες στην επιφάνεια. Οι δικές μου μνήμες ανασύρθηκαν σήμερα από τις μυρωδιές, το φως και τα ακούσματα. Πολύ περίεργο! Πρώτη φορά περπατώ στη γειτονιά μου; Όχι βέβαια! Πρώτη φορά περνώ από το μικρό πάρκο με την μικρή παιδική χαρά;
Στο φθινοπωρινό σούρουπο όμως που φέρνει προς καλοκαίρι, με τα πεύκα - αλήθεια υπάρχουν πεύκα στο παρκάκι, 20 χρόνια τώρα δεν τα είχα προσέξει - να αφήνουν την λεπτή ευωδιά τους και τις φωνές των μικρών παιδιών που χαίρονταν ανέμελα το παιχνίδι στο μισοσκόταδο, ανασύρθηκαν οι δικές μου παιδικές μνήμες, όταν μικρό παιδί έπαιζα με τα ξαδέλφια μου (νάναι καλά, οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι συνυφασμένες μαζί τους) στο πάρκο του Αγίου Σώστη μες στο σούρουπο, κάτω από τα πεύκα και τη μια και μοναδική μιμόζα που βρισκόταν στην άκρη του πάρκου, μη μου άπτου την αποκαλούσαμε και πάντα αναρωτιόμουν γιατί τα λουλούδια της μαραίνονταν στο άγγιγμά τους.
Οι μυρωδιές είναι αυτές που με κάνουν να αισθάνομαι, σαν να ναι τώρα, την χαρά, την ηρεμία, την ασφάλεια ακόμη και σήμερα και να γίνομαι ένα με τα μικρά παιδάκια που δεν νοιάζονται ούτε για την κρίση, ούτε για την δόση ούτε για το μνημόνιο, ούτε για το πώς θα σχεδιάσουν την ζωή τους μέσα στη διαρκή ανατροπή της. Όλη τους η προσοχή συγκεντρωμένη στο πόσο ψηλά μπορούν να πετάξουν πάνω στην κούνια. Αλήθεια, η κούνια δεν μας έδινε πάντα την αίσθηση του πετάγματος; την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας; Η τσουλήθρα δεν μας έκοβε την αναπνοή;
Πόσο μεγάλος ήταν ο κόσμος του πάρκου στα μάτια των παιδιών; Μια ολόκληρη χώρα, μια ολόκληρη ήπειρος προς εξερεύνηση .....
Πόσο απλές είναι οι χαρές της ζωής! Πόσο αλλού μπορεί να έχουμε βρεθεί! Θα καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε την ύπαρξή μας με βάση απλούστερους στόχους;
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα για την επαύριο.
